Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
mienić się — ndk VIa, mienić sięnię się, mienić sięnisz się, mień się, mienić sięnił się «przybierać różne, zmieniające się odcienie jakiejś barwy, zmieniać barwę, błyszczeć różnymi barwami; lśnić się, skrzyć się» Rzeka mieni się w słońcu. Łąka mieniła się od … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
oko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm M. oczy, D. oczu, N. oczami || oczyma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebieskie, zielone, piwne, brązowe oczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
złoto — I n III, Ms. złocie, blm 1. «(Au) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 79; metal szlachetny o barwie żółtej, miękki, kowalny, ciągliwy, odporny na działanie tlenu, powietrza, kwasów; w przyrodzie występuje rzadko,… … Słownik języka polskiego
mienić — ndk VIa, mienićnię, mienićnisz, mień, mienićnił, mienićniony przestarz. «nadawać jakieś miano, nazywać kogoś lub coś kimś, czymś, jakimś; uważać, mieć kogoś lub coś za kogoś, za coś» Mienili go geniuszem. Mieniono ją piękną. mienić się strona… … Słownik języka polskiego
twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… … Słownik języka polskiego
Verheirathen — 1. Die müssen sich nicht verheirathen, wo der Mann nicht zu Mittag und die Frau zu Nacht zu essen hat. Frz.: On ne se doit pas marier, si l homme n a de quoi diner, et la femme de quoi souper. (Kritzinger, 441a.) 2. Nur die ist gut verheirathet,… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
odcień — m I, D. odcieńenia; lm M. odcieńenie, D. odcieńeni 1. «bardziej lub mniej intensywny stopień nasycenia jakiejś barwy; odmiana jakiegoś koloru» Odcienie czerwieni, zieleni. Odcienie niebieskiego koloru. Czyjaś twarz przybrała odcień zielonkawy,… … Słownik języka polskiego
